موضوع شيوه زندگي سالم، به خودي خود موضوع مهمي ميباشد. هم زمان با كاهش بودجه هاي دولتی، فشار به مردم براي برخورداري از يك زندگي سالم افزايش مييابد. در چنين حالتي سياست گذاران بايد به نقش رهبري خود در اين زمينه متفكرانه بيانديشند و بيش از گذشته به كاهش تنش بين مسووليت های فردي (من چه بايد بكنم) و نیز مسووليت های اجتماعي (ما چه بايد بكنيم، من براي آن چه كه در اطرافم رخ ميدهد چه بايد بكنم) مردم و استقرار محيط هاي سالم در جوامع، انتخاب سياست های سالم و كاهش شكاف عدالت اجتماعي توجه نمايند.
تصور مي شود مهمترين موانع انتخاب شيوه زندگي سالم، شامل نحوه تعريف و پذيرش مفهوم آن و توان مردم به ويژه اقشار با وضعيت اقتصادي و اجتماعي پايين براي رعايت شيوه زندگي سالم باشد. در واقع بايد به اين سؤال ها جواب دهيم:
- آيا شيوه زندگي سالم، مفهومي مفيد مي باشد؟
- تعيين كننده هاي انتخاب شيوه زندگي، چه هستند؟
- چه رويكردهايي براي توسعه شيوه زندگي سالم استفاده شدهاند و آيا آن ها اثربخش بوده اند؟
- فرآيندهاي اجتماعي و عمومي، چگونه ميتوانند شيوه زندگي سالم را توسعه دهند؟
يك شيوه زندگي سالم بايد با محيط اجتماعي خودش سازگار باشد و جز با تصور آن به عنوان مجموعه اي از مداخلههاي هماهنگ با شيوه زندگي گروههاي هدف، احتمال موفقيت برنامههايش اندك خواهد بود.
شيوه زندگي سالم، منبعي ارزشمند براي كاهش شيوع و تأثير مشكلات بهداشتي و ايمني، ارتقاي سلامت، تطابق با عوامل استرس زاي زندگي و بهبود كيفيت زندگي ميباشد با اين حال، قانع كردن مردم به اين كهسلامت يك سرمايه مناسب است و ايجاد انگيزه براي خلق فرهنگي سلامت پرور فرآيندي پيچيده ميباشد.
آسيب و بيماري هزينه بر است. بخش قابل ملاحظهاي از منابع افراد، خانوادهها و جوامع براي پاسخ گويي مقتضي به بيماري و آسيب و رهايي از مشكلات سلامت هزينه مي شود. افزايش شيوع بيماريهاي مزمن و شرايط ناتوانكننده، همراه با اميد به زندگي بيشتر و افزايش ميانگين سن مردم، از عوامل اثبات شده افزايش بار بيماري و آسيب هستند. شرايطي نظير بيماري قلبي، سرطان، ديابت، بيماريهاي مفصلي و ناراحتيهاي رواني؛ مسوول بخش عمدة مرگ و ناتوانياند. تاكنون استراتژيهاي اصلي ما براي برخورد با اين شرايط، تكيه بر اراية مراقبتهاي باليني ويژه توسط متخصصان ماهر بهداشتي بوده است اما شرايط امروز حاكي از آن است كه جز با آغاز اقدام جدي براي ارتقاي سلامت، نميتوان براي بهبود شرايط اقدام نمود. برنامههاي جديد بايد شامل توسعه اقدامهاي مؤثرتري به جاي مداخلههاي جاري براي پاسخگويي به بيماريها و آسيب ها باشد.
بسياري از مشكلات بهداشتي قابل پيشگيري اند يا حداقل مي توان وقوع شان را به تعويق انداخت. همچنين در طول 20 سال گذشته مشاهده شده است كه بخش قابل توجهي از 10 عامل مرگ، ناشي از عوامل قابل تعديل اجتماعي و شيوه زندگي مي باشد.
برخي از مشكلات بهداشتي به سهولت رفع شدني است مثل نبستن كمربند ايمني اما بسياري از مشكلات بهداشتي نظير عدم تحرك فيزيكي، تغذيه نامناسب، استعمال سيگار و سوءمصرف مواد ريشه در فرهنگ و شرايط اقتصادي اجتماعي مردم دارند و رويارويي با آن ها بسيار مشكل است.
منبع : www.sid.ir
زندگي ,شيوه ,اجتماعي ,بايد ,مي ,بهداشتي ,شيوه زندگي ,زندگي سالم ,مشكلات بهداشتي ,از مشكلات ,زندگي سالم، ,شيوه زندگي سالم،
درباره این سایت